Teksten voor rouwprentjes

Je bent in je strijd tot het uiterste gegaan, niemand kan begrijpen wat jij hebt doorstaan.

Wegen scheiden zich nu even en al is dit heel vlug,
straks aan het einde van onze bestemming zien we elkaar terug.

Je was een rots in de branding en koerste recht door zee…  Je trotseerde storm en golven, alleen…  je had de wind niet mee.

Afscheid nemen doet zo’n pijn, toch vonden wij het fijn, om tot het laatste moment bij je te zijn.

Waarom al dat vechten, waarom al die pijn.  Je wilde hier niet weg, je wilde bij ons zijn.  De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht.  Je wilde zo graag verder, maar verloor dit gevecht.

Zo dapper heb je gestreden, en zo moedig heb je het aanvaard.  Rust zacht lieve ….(naam), we zullen je missen.

Niemand kan begrijpen hoe erg die pijn wel is, niemand kan begrijpen hoe erg ik jou mis, maar een ding moet je weten, ik zal je nooit vergeten.

Voor jou ging het sterven niet ineens, je hebt er moedig voor gestreden, niemand kan weten wat je hebt gevoeld, ook niet wat je hebt geleden.

De zon scheen, de vogels vlogen, de bloemen bloeiden en toen werd alles stil.

Ik heb je niet verloren, daarvoor gaf je mij te veel. Wat je me zei, dat blijf ik horen.  Van wat ik ben, ben jij een deel. Ik kan je overal nog horen, in wat ik doe, in wat ik laat.  Jij was en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat.

Zwaar werden de dagen en lang duurde de nacht.  Hoe moeilijk is het vechten bij het ontbreken van de kracht.  Maar ondanks je verlies van de strijd om het leven, heb je ons een heel stuk geluk en ontzettend veel liefde gegeven.

Denk aan mij terug, maar niet in dagen van pijn en verdriet…  Denk aan mij terug in de stralende zon, hoe ik was toen ik alles nog kon.

Als de trom is stil gevallen wie slaat dan nog de maat? De melodie klinkt echter door zoals in ons hart geschreven staat.

Stil ben je van ons heengegaan, je hebt altijd voor ons klaargestaan, geborgenheid en liefde heb je ons gegeven, zo was je hele leven, je was een schat voor ons allen, je te moeten missen zal ons zwaar vallen.

’t Liefste wat wij hebben bezeten en vele jaren de spil van ons bestaan.  Vraag ons niet dat te vergeten en gewoon weer door te gaan.

Al hield je nog zoveel van het leven, je had het niet in eigen hand, ongevraagd moest je het verlaten en wij staan machteloos aan de kant.

Geen woorden kunnen het beschrijven, de pijn die wij voelen om jou te moeten laten gaan.  De ongelijke strijd die jij moest strijden al van het begin af aan.  Geen woorden om het uit te leggen hoe graag jij nog bij ons wilde zijn.  Geen woorden kunnen het beschrijven, wat we voelen doet zo’n pijn.

In stilte ben je heengegaan, weggegleden uit ons leven.  Een traan loopt langs je wang als afscheid voor hen die achterbleven.  Al je liefde die je hebt gegeven blijft een deel van ons bestaan.

Nooit meer je stem, nooit meer je lach, nooit meer samen genieten van een mooie dag.  Niets is meer hetzelfde in ons leven, maar het houden van jou en alle herinneringen zijn gebleven.

Beetje bij beetje moesten wij je verlaten. Wij konden op het laatst niet meer met je praten.  Die blik, die stilte deed vaak zo zeer, de moeder/vader van vroeger was je niet meer.  We zagen wel je stil verdriet maar helpen konden we je niet.

Optimistisch tot het laatste, niet moeilijk maken voor je naasten. Gesloopt van al je krachten bleef je op een betere dag wachten. Wij waren jouw lust en je leven maar er is geen tijd meer gegeven.  Jij streed vol moed en kracht, Lieve schat, rust nu maar zacht.

Zover als dat wij konden zijn wij met je meegegaan. Moeder, je was zo lief voor ons allen.  Je te moeten missen zal ons zwaar vallen.  Heel trots zijn wij zo’n moeder te hebben gehad. Je blijft altijd bij ons diep in ons hart.

Langzaam ben je van ons weggegleden.  Elke dag een beetje meer.  Telkens werd je weer iets ontnomen, dat deed jou en ons zeer.  Het is een gemis, een stille pijn, dat je nooit meer bij ons zult zijn.

De strijd heb je nimmer opgegeven, zelfs toen het einde werd verwacht. Je bleef geloven in het leven, vol liefde, zorg en levenskracht.

Ik heb lang en gelukkig geleefd, heb mij met weinig tevreden gesteld, Veel gekregen, en ik ben van alle gaven voldaan zachtjes naar God gegaan.

De gedachte dat je nu gelukkig bent verzacht de pijn.  De gedachte dat je nog altijd bij ons bent, verzacht het leed.  Maar de gedachte aan jou, doet ons beseffen hoezeer we je missen.

Hij blijft geborgen in onze herinnering. Geworteld in ons bestaan.  We hebben veel bewondering voor al wat hij voor ons heeft gedaan.

Wij willen je rust gunnen, al is vol droefheid ons hart.  Je lijden zien en je niet kunnen helpen, dat was onze smart.

De leegte die je achterliet is nog steeds ondraaglijk groot.  Enkel gevuld met goede herinneringen om te koesteren en foto’s om met ontroering naar te kijken en terug te denken aan de fijne mens die jij was.

De laatste uren die we samen waren, verbonden ons onscheidbaar en voorgoed. 
Want elk woord dat je nog zei was taal die enkel leven doet.

Om de gebruikerservaring van deze site te verbeteren gebruikt deze website cookies. Ik ga akkoord